انجمن علمی ارتوز و پروتز ایران

وی که متخصص اخلاق پزشکی است، گفت: مجموعه کارهای من بر روی موضوع ” درمان‌های بدون نتیجه Medical) Futility) است و مقاله ی ارایه شده مدلی برای تصمیم گیری در مورد این گونه درمان ها است. وی افزود: در حال حاضر با افزایش جمعیت افراد مسن در جوامع مختلف و همچنین افزایش هزینه های درمانی بحث درمان های بدون نتیجه مورد توجه بیشترسیاستگذاران حوزه سلامت قرار گرفته است. دکتر باقری با اشاره به دو نظریه عمده در زمینه نحوه برخورد و تصمیم‌گیری در مورد درمان‌های بدون نتیجه برای بیمارانی که در مراحل پایانی عمر هستند و امیدی به بهبودی آن‌ها نیست، افزود: گروهی معتقدند که تصمیم‌گیری در مورد شروع یا ادامه درمان و هم‌چنین عدم شروع یا قطع درمان می‌بایست صرفاً توسط پزشکان اتخاذ شود و حتی این تصمیم می‌تواند به‌طور یک‌جانبه توسط پزشکان اتخاذ شده و نیازی به دانستن نظر بیماران ندارد. از طرف دیگر گروهی معتقدند که تصمیم‌گیری در مورد این‌گونه درمان‌ها صرفاً یک تصمیم‌گیری طبی بر اساس اندیکاسیون‌ها و کنتراندیکاسیون‌های پزشکی نبوده و ملاحظات اخلاقی، حقوقی و اجتماعی نیز باید در این تصمیم‌گیری لحاظ شود. دکتر باقری گفت: در این پژوهش سعی شده تا با روشن کردن زوایای مختلف این بحث مدلی ارایه کرد که بتوان بر اساس آن بهترین تصمیم ممکن را اتخاذ کرد که از طرفی متضمن لحاظ نمودن شرایط، نظرات، خواست ها و مشارکت بیمار و از طرف دیگر متضمن حفظ اصول پزشکی باشد. دکتر باقری خاطرنشان کرد: با توجه به پیشرفت تکنولوژیک پزشکی و هرم سنی بیماران در کشور پیش بینی می‌شود که در آینده نزدیک بحث درمان‌های بدون نتیجه به موضوع پرچالشی در ارایه خدمات سلامت به بیماران به‌خصوص در مراحل پایان عمر تبدیل شود.

متن کامل خبر